Ukrayna savaşı: Rus birlikleri tarafından ezilen Ukraynalılar kurtarıcılarına sarılırken Herson’da rahatlama ve sevinç gözyaşları | Dünya Haberleri

Anın büyüklüğü hâlâ hissedilirken, kırmızı paltolu bir kız birkaç arabayı görmezden geliyor ve Ukraynalı bir askere kollarını dolamak için trafikte koşuyor.

Artık Rus kontrolünden kurtulan Herson’da tekrarlanan bir kutlama sahnesi.

Üniformalı herkes bir kahraman gibi karşılanıyor – özgürleşme açıkça iyi hissettiriyor ve ona sımsıkı sarılıyorlar.

Bu şu şekilde oynanır: UkraynaRus işgali altında yasaklanan milli marşı merkez meydanda yankılanıyor.

Rus saflarında yükselen ‘panik’ – Ukrayna savaşı son

Bana adının Babushka Alla olduğunu söyleyen bir kadın çok mutlu ve silahlı kuvvetlere teşekkür etmek istiyor.

“Güçlü adamlarımızın bize geri dönüp bizi işgalcilerden kurtardığı için çok mutluyuz!”

Buradaki insanlar dokuz aydır korkunç bir işgal altında yaşıyor.

Bunu akılda tutarak, neden rahatlama ve sevinç gözyaşları döktüklerini ve kurtarıcılarına sarıldıklarını anlamak kolaydır.

Gözyaşlarını tutan Natalia ile tanışıyorum.

“Biz sadece korkuyu biliyorduk. Her şeyden korkuyorduk. Araba seslerinden korkuyorduk, telefon kullanmaktan korkuyorduk, her şeyi saklıyorduk, çocuklarımızı saklıyorduk!”

Kutlamalar bulaşıcıdır. İnsanlar dans eder ve kollarını havaya kaldırır.

Herkes bir bayrak sallıyor ve hatta bazıları arabaların tepesinde “Ukrayna’ya şan, kahramanlara şan” diye bağırarak şehirde sörf yapıyor.

Buradaki birçok kişi bu zamanın asla gelmeyeceğinden korkuyordu.

Ve şimdi ona değer veriyorlar. Bu kadar acıya neden olan bir savaşta nadir bir iyi haber anı.

Ve belki de bir tür normal olarak devam eden sakinlerin gücünün bir yansımasıdır.

Bazı dükkanlar açık ve caddede bazı arabalar var. Ancak parçalanmış binaları ve içerdikleri karanlık sırları unutmak zordur.

Rusya’nın iç güvenliği FSB’nin üyeleri, bir Ukrayna topçu saldırısıyla vurulmadan önce şehrin merkezindeki bir otelde bulunuyordu.

Oradan Moskova’nın baskı kuralını uyguladılar.

Binanın dışına çıkan Olga, adalet talep ediyor. Şehirdeki birçok insanın öylece ortadan kaybolduğunu söylüyor.

“Su almaya gittiler – gittiler! Markete gittiler – gittiler! İlaç almaya gittiler – gittiler! Birçok insan kayboldu”.

İşgal altında hayatta kalmak, korku içinde yaşanan bir hayattı. Ve özgürlük güçlü bir para birimi olmasına rağmen, temel hizmetler kesintiye uğruyor.

Elektrik yok ve her yerde su kuyruğu var. Ellerinde boş plastik şişelerle sabırla sırada bekleyen insanlar.

Ruslar burada yeni bir anavatandan söz ederek vakit geçirdiler. Sahte referandumun afişleri hâlâ şehrin üzerinde ağır ağır asılı duruyor.

Ancak Vladimir Putin’in yasadışı ilhakı ve Herson’un sonsuza kadar Rusya’nın olduğu iddiası, buradaki insanlar kim olmak istediklerine dair farklı bir fikre sahipken hiçbir anlam ifade etmiyor.

Ve bu, şehir nüfusunun çoğunun bir Ukrayna bayrağı taşıdığı veya elinde tuttuğu için çok açık.

Gerçek şu ki, Moskova güçleri hiçbir şey inşa etmedi ve çok şey yok etti. TV kulesi, kavrulmuş metalden bükülmüş bir iskelettir.

Ruslar ayrılırken havaya uçurdu, telefonu ve interneti kesti, aşağılanmış ve mağlup bir ordudan bir veda hediyesi.

Ruslar geri çekilmiş olabilir ama çok uzağa gitmediler.

Şu anda Dnipro Nehri’nin doğu kıyısında sadece 2 km uzaktalar – uzaktan patlama sesleri duyuldukça ufukta dumanlar yükseliyor.

Bu savaşın sona ermekten çok uzak olduğunu düşündürücü bir hatırlatma.

Şimdilik insanlar için her şey dış dünyayla yeniden bağlantı kurmakla ilgili.

Merkez meydanda askerler, insanların sevdiklerine iyi olduklarını söyleyebilmeleri için uydu internet kurdu.

Telefonlarına bakan herkes bir mesaj almak için yeterli sinyali yakalamaya çalışıyor. Ancak bu sevinç ve rahatlamanın ortasında, derinlemesine düşünme anları da var.

Andrii akıcı bir İngilizce ile bana son dokuz ayın nasıl geçtiğini anlatıyor.

“Nihayet özgürlük gibi hissettiriyor. Zafer buraya geliyor gibi geliyor. İlk günden itibaren geleceğini biliyordum. Uğruna yaşadığın bir şeye sahip olmalısın ve bu, uğruna yaşanacak andı. Harika bir gün. Kurtuluş değil. Her yıl olan bir şey. Her beş kuşakta bir olan bir şey. Kalmak için bir an.”

Rusya’nın Ukrayna’ya yaptıklarına burada da bir öfke var.

Şehrin merkezinden ayrılırken bir grup gencin Rus işgalcilerin astığı posterleri yırttığını görüyoruz.

Ve Kremlin’in kuvvetleri burada geri çekilirken, ordularının ülkenin geri kalanını kurtarmasını isteyerek yüksek sesle ilahiler söylemeye başlarlar.