Ukrayna savaşı: Artan korku ve Rus manzaralarında bir sonraki şehirde yas tutmaya zaman yok | Dünya Haberleri

Lysychansk kentindeki toplu mezarlar, Donbas’ta yaşanan katliamın bir göstergesi.

Ve yeni kazılmış uzun, boş siperler, savaşın doğuya doğru yöneldiğinden korktuklarının kanıtıdır. Ukrayna – ve daha ne korkular gelecek.

Ölümler artıyor, Rus birlikleri ilerliyor ve ilerlemelerini durdurmak için yapabilecekleri çok az şey var gibi görünüyor.

Putin ‘Kiev’e yeni bir saldırı planlıyor’ – canlı Ukrayna güncellemeleri

Luhansk bölge polisi, bu savaşın zavallı ve büyüyen kurbanları dağına katılmak için her gün buraya taze cesetler getiriyor.

Resmi olmayan mezar yerinin yakınında dururken polislerden biri bize “Erkekler, kadınlar, çocuklar… herkes orada” dedi.

Yas tutmak için zaman yok, geleneksel vedalar için zaman yok. Çok az formalite var.

Son kurban kesimi – 14 tanesi – beyaz ceset torbalarına sarılı olarak üst üste yığılmış haldeydiler, bunlar çürüyen cesetlerin kokusunu gizlemeye yetmedi.

Luhansk polis şefi Oleh Hryhorov bize “Her şeyi bir veri tabanında tutuyoruz” dedi. İnsanları böyle kalabalık gruplar halinde gömmek zorunda kaldığı için çok duygusal. Ama başka seçenek yok.

“İnsanları gömmemenin ne demek olduğunu anlamalıyız” diye açıklıyor. “Enfeksiyona yol açar. Onlar bedenler ve hava sıcak (hava).”

Özenle kimliklerini tespit etmeye ve ölüm belgesi alabilmeleri için yakınlarına haber vermeye çalıştıklarını söylüyor.

“Allah’ın izniyle” diye devam ediyor, “akrabalar, akrabalarının nereye gömüldüğünü öğrenebilecek ve onları daha sonra ayrı ayrı gömebilecekler.”

O zaman, bu aşamada kimse bilmiyor. Ama yakın zamanda görünmüyor.

Lysychansk halkı ve polisi, şu anda Rus askeri harekâtının odak noktası olan ikiz şehirleri Severodonetsk’te ziyaret edilen darbeyi görebiliyor ve duyabiliyor.

Şehrin merkezinden büyük siyah dumanlar yükseliyor. Şehre giren ve çıkan tüm yollar şu anda geçilmez ve sürekli bombardıman altında. Rus birliklerinin şehir surlarının içinde sivillere ve yardım görevlilerine ateş açtığına dair raporlar var.

Lysychansk’takiler gergin bir şekilde bakıyorlar. Sırada olacaklarını biliyorlar. Ruslar da onlar için gelecek.

Şehir şimdiden bombardıman ve roket izleriyle dolu. Kırık dükkanlar, devrilmiş evler, kraterli yollar ve elektrik hatları kesildi. Son birkaç gün içinde kurulan insani yardım merkezi ve düzinelerce sivil ev vuruldu.

Onlarla konuştuğumuzda yardım görevlileri gergin ve endişeli. Cerrah olan Georgiy Bystrov, bize bağışlanan paketlenmemiş maskelerin bankalarını gösteriyor ve bizleri kutu ve şırınga kutularını görmeye götürüyor.

“Bütün bunların bize ne faydası var,” diyor kederli bir sesle. “Hastanemiz yok, doktorumuz yok, ilacımız yok.” Ona ümidini kesip kesmediğini soruyorum. Beni uyarıyor. “Bu soruyu bana cevabını bilerek soruyorsun” diyor. “Rubizhne şehrinde ne olduğunu gördün. Orada ne olduğunu gördün.”

Devamını oku:
Rus askerleri önemli şehirleri kuşatmaya çalışırken, Donbas bölgesinde bombardıman yoğunlaşıyor
Durumun kontrolden çıktığı şehirde korku, şüphe ve bölünmüş bağlılıklar

Bir haftadan kısa bir süre önce, Rus ordusu aynı Luhansk bölgesinde, sadece birkaç mil daha kuzeyde bulunan Rubizhne’nin kontrolünü ele geçirdi ve devlet idaresi başkanı Serhiy Haidai, Rus birliklerinin burayı tamamen yok ettiğini söyledi.

Orada hayatta kalan hiçbir bina yok, dedi. Şimdi Severodonetsk ve Lysychansk halkı aynı şeyin başlarına geleceğinden korkuyorlar.

Polis şefi ve adamlarının 74 yaşındaki Katarina’yı kendileriyle gelmesi için ikna etmeye çalışmasını izliyoruz, böylece şehirden nispeten daha güvenli bir yere götürülebilirler. Ayrılırken bütün yol boyunca hıçkıra hıçkıra ağlıyor.

“Neden gitmek zorundayım?” o soruyor. “Nereye gideceğim? Ne yapacağım?”

O ve 84 yaşındaki bunama hastası kocası, az yemek, elektrik veya su olmadan kendi başlarına başa çıkıyorlar. Polis memurları, ona bakılacağına dair güvence vermeye çalışır.

Ukrayna Savaş Günlüklerine abone olun Apple Podcast’leri, Google Podcast’ler, Spotify ve püskürtücü

Birkaç plastik torba toplar. Ömür boyu çalıştıkları ve şimdi burada yaşadıklarından geriye kalan tek şey bu.

“Ailem işgali yaşadı,” diyor ağlayarak. “Bunun kadar korkunç bir şey değildi. Keşke ölseydim.”

Alex Crawford’un Ukrayna’daki ekibi kameraman Jake Britton ve yapımcılar Chris Cunningham, Artem Lysak, Nick Davenport ve Misha Cherniak’tan oluşuyor.