Fransa’nın emeklilik yaşıyla ilgili karar yaklaşıyor – planlar neden toplu grevleri tetikledi? | Dünya Haberleri

Perşembe günü ülke çapında devam eden protestolar ve grevlerin ardından bugün Emmanuel Macron’un tartışmalı emeklilik reformlarının yasallığına ilişkin kararın verilmesi bekleniyor.

Başkanın devlet emeklilik yaşını 62’den 64’e çıkarma teklifi, Anayasa Konseyi’nin son sınavıyla karşı karşıya.

Çöp toplayıcıları ve nakliye işçileri dün Paris’te grev yaparken, Ren nehrinde nehir trafiği engellendi.

Fransa, hükümetin değişiklikleri geçen ay milletvekilleri tarafından oylama yapılmadan kabul etmek için 49.3. Maddeyi devreye sokmasının ardından yaygın protestolara sahne oldu.

Burada Sky News, reformların neden gösterileri ateşlediğini açıklıyor ve Fransa’nın durumunun Birleşik Krallık da dahil olmak üzere diğer Avrupa ülkeleriyle nasıl karşılaştırıldığına bakıyor.

Fransa’da emeklilik yaşı nedir ve nasıl değişiyor?

Fransa’nın devlet emeklilik yaşı 62 – Avrupalı ​​komşularının çoğundan çok daha düşük. İngiltere’de 66, Almanya ve İtalya 67 ve İspanya 65.

Fransız işçiler 62 yaşından itibaren devlet emekli maaşı alabilirler, ancak bu kişi gerekli sayıda katkı payı ödememişse daha az olacaktır.

67 yaşında, katkı payı ne olursa olsun tam devlet emekli maaşı almaya hak kazanırlar.

Macron’un değişiklikleri, işçilerin devletten emekli maaşı alma yaşının 64’e yükselmesini sağlayacak.

Bu, Eylül 2023’ten Eylül 2030’a kadar yılda üç ay kademeli olarak yapılacaktır.

Bir kişinin tam devlet emekli maaşı almak için katkı yapması gereken yıl sayısı 2027’de 42’den 43’e çıkacak.

Devamını oku:
Fransa’da protestolar dramatik bir zirveye ulaştı

Madde 49.3 nedir ve Macron bunu neden kullandı?

Madde 49.3, Fransız anayasasının bir hükümetin Ulusal Meclis’te milletvekilleri tarafından oylama olmaksızın bir yasa geçirmesine olanak tanıyan bir parçasıdır.

Charles de Gaulle tarafından 1958’de daha fazla siyasi istikrar sağlamak ve hükümet yetkilerini genişletmek için tanıtıldı.

Başlangıcından bu yana 80’den fazla kez kullanıldı, en önemlisi eski sosyalist başbakan Michel Rocard tarafından 1988 ile 1991 yılları arasında dönemin başkanı François Mitterrand tarafından 28 kez kullanıldı.

Bay Macron’un eski başbakanı Edouard Philippe bunu Mart 2020’de emeklilik reformu için kullanmaya çalıştı, ancak COVID salgını patlak verdiğinde başarısız oldu.

Fransa cumhurbaşkanının mevcut Başbakanı Elisabeth Borne, önerilen emeklilik değişikliklerini 10 Ocak’ta açıkladı.

Mart ayında Ulusal Meclis’te oylanacaklarına sadece dakikalar kala, bunun yerine 49.3.

Bunun nedeni, Macron’un ve Macron’un – En Marche – partisinin geçen yılki seçimlerde mutlak çoğunluğunu kaybetmeleri ve Senato’dan geçmesine rağmen bunu geçme garantilerinin olmaması.

Emeklilik sistemini değiştirmeye yönelik 2020 teklifi zaten başarısız olmuştu ve Fransız tarihindeki en uzun grevlerle sonuçlanmıştı.

Macron’un argümanı nedir?

Fransa’nın cömert refah devleti uzun süredir ekonomi ve iş gücü üzerinde ağır bir yük taşıyor.

2022’nin üçüncü çeyreğinde, ulusal borç GSYİH’nın %113,4’ü olarak gerçekleşti – Birleşik Krallık (%100,2), Almanya’dan (%66,6) daha fazla ve İspanya (%115,6) ve Portekiz (%120,1) gibi zor durumdaki ekonomilere benzer.

Bu aynı zamanda işgücünün küçüldüğü anlamına da geliyor. 2000 yılında 2,1 olan Fransa’da her emekliye yalnızca 1,7 işçi düşmektedir.

Leeds Üniversitesi’nde Fransız hükümeti ve siyaseti profesörü olan David S Bell, Sky News’e “Bu, Macron’un amiral gemisi politikasıdır” dedi.

“Bu dönemin sonunda görevi bırakmadan önce bunu atlatmak istiyor.

“Ancak sorun acil bir kriz değil, ekonomik projeksiyonlara dayalı gelecek yükü. Bu, acil, manşetlere çıkan konulara odaklanmak olan siyasetin çalışma şeklinin tam tersi.

“Argümanı, bu reformlar yapılmadıkça ve Fransız çalışma hayatı uzatılmadıkça, ülkenin bunu karşılayamayacağıdır.”

Fransız televizyonunda grevlere değinen Macron, “Bu reform bir lüks değil, bir zevk değil, bir gereklilik. Ne kadar beklersek o kadar çok bekleriz.” [the deficit] kötüleşecek.”

‘Hararetli ve tutkulu’ konu

Fransa, 1980’lerde Mitterrand başkanlığının 60’a düşürüldüğü zamandan bu yana ortalamanın altında bir emeklilik yaşı yaşadı.

O zamandan beri, elverişli işsizlik ödenekleri ve 35 saatlik çalışma haftası ile birlikte, kamuoyunun nazarında kararlılıkla savunulan bir “hak” haline geldi.

Prof Bell, “Fransız devletinin beklentileri İngiltere’dekinden farklı.

“Devletin belli işlev ve görevlerinin olması beklenir ve bunun altından kilim çekilirken, ‘Peki, neden böyle oluyor?’ diyenler oldu.”

Ayrıca, ekonomik tahminlerin güvenilirliği konusunda bir dereceye kadar şüphe olduğunu da ekliyor.

Yıllardır politikacılar, kamu maliyesini iyileştirme umuduyla emeklilik reformunu gerçekleştirmeye çalıştılar ve başarısız oldular.

1995’te Jacques Chirac kitlesel grevlerle karşı karşıya kaldı ve sonunda başarısız oldu. Halefi Nicolas Sarkozy, 2010 yılında emeklilik yaşını 60’tan 62’ye çıkarmayı başardı, ancak büyük bir tepkiyle karşılaştı.

Fransız yorumcu Agnes Poirier şöyle diyor: “Fransızlar çok şanslı ve muhtemelen ne kadar şanslı olduklarının farkında değiller.

“Bu, Fransa’yı Avrupalı ​​komşularıyla daha da yakınlaştıracaktır.

“Ancak emeklilik reformu Fransa’da çok hararetli ve tutkulu bir konu, çünkü muhtemelen burada – çok, çok zenginler dışında – çoğu insan devlet emekli maaşlarına güveniyor.

“Birleşik Krallık’ta veya ABD’de aldığınız bireysel özel planlar diye bir şey yoktur.”

Şimdi ne olacak?

Hükümet Madde 49.3’ü devreye soktuğunda, milletvekilleri bir güvensizlik oyu tetikleyebilir. İki önerge masaya yatırıldı – ancak hiçbiri kabul edilmedi.

Yalnızca 278 milletvekili, çoğunlukla Fransız siyasetinin solundan ve aşırı sağından, hükümeti devirmek için gereken 287 milletvekilinin sadece gerisinde kalarak birinciye oy verdi. Marine Le Pen’in aşırı sağcı Ulusal Ralli partisinden ikincisi de başarısız oldu.

Macron, televizyon konuşmasında reformların “yıl sonuna kadar” kabul edilmesi gerektiğini söyledi.

Son sınavları Cuma günü Anayasa Konseyi’nin önüne çıkarıldıklarında yapılacak.

Devamını oku:
Macron ya cesurdur ya da gözüpek – analiz
İngiltere Fransa’yı takip ederse ‘Milenyum’ ve ‘X Kuşağı’ oyları risk altında

Konsey dokuz kişiden oluşur – üçü cumhurbaşkanı, üçü Ulusal Meclis başkanı (parlamentonun alt meclisi) ve üçü Senato başkanı (parlamentonun üst meclisi) tarafından atanır.

Büyük ölçüde eski avukatlar, iş adamları, üst düzey memurlar ve eski politikacılar, herhangi bir yeni yasanın onaylanmasının son aşamasını denetlerler ve anayasaya uygun olup olmadığını değerlendirirler.

Engelleyebilmelerine rağmen, hükümet kaynaklarının yeşil ışık yakacağını iddia etmesi nedeniyle bu çok nadir bir durumdur.

Sendikaların tasarının geçmesini durdurmak için kullanabilecekleri son bir mekanizma var – referandum – ama bunun için önümüzdeki dokuz ay içinde hem konseyin hem de seçmenlerin %10’unun onayını almaları gerekecek.

2015 yılında piyasaya sunulduğundan beri başarıyla kullanılmamıştır.

Konsey emeklilik reformlarını onaylarsa, hükümet bunları önümüzdeki günlerde resmen kabul edebilir.

Hükümet bunun ülke çapındaki protestolara bir son vermesini umuyor.

Ancak kesintinin sona ereceğinin garantisi yok.